IP (Integratieve Psychotherapie) is een veelzijdige en zeer breed inzetbare therapie voor psychische klachten. Ze is altijd in ontwikkeling en voegt belangrijke stromingen binnen de psychotherapie samen, op basis van onderzoek en ervaring.

In de IP wordt de mens als één geheel gezien. Een wisselwerking tussen het fysieke, emotionele, gedragsmatige, mentale, sociale en existentiële/spirituele. Soms wordt een deel van dat geheel echter als zo lastig en vervelend ervaren dat je het liever kwijt bent dan rijk (en daar naar handelt).

Het doel van Integratieve Psychotherapie is om ook dat wat je niet leuk vindt van jezelf weer toe te laten tot dat geheel (integreren). Zodat je dan jezelf helemaal kunt accepteren, kunt merken welke positieve kanten dat deel met zich meebrengt en dat áls je weer bang of boos wordt (of waar je ook last van hebt) je dan nog steeds beschikking hebt over al je mogelijkheden en vaardigheden in plaats van vast blijven zitten. Je kan je weer compleet te voelen.

In de therapie streven we dus naar integratie op psychisch niveau. Dat wil zeggen dat je de verschillende delen of kanten die je in jezelf kunt ervaren, samenkomen. Denk bijvoorbeeld aan: ik wil meer sporten/studeren/tijd aan mijzelf besteden/assertief zijn/etc, maar toch lukt het niet. Alsof je aan de ene kant wel wil en aan de andere kant ook niet. Je kunt je wellicht wel voorstellen dat als je zo’n interne strijd oplost, je meer toe komt aan dat wat je echt wil en meer energie en voldoening ervaart.

Een ander voorbeeld is: zorgen voor hereniging met je innerlijke kind. Het innerlijke kind staat dan symbool voor je ineens weer voelen zoals vroeger of jonger dan je eigenlijk bent. Dankzij de therapie worden ook de prettige eigenschappen van dat 'jongere deel' weer toegankelijk voor je (bijvoorbeeld creativiteit en speelsheid) samen met je kwaliteiten en vaardigheden als volwassene, ook op momenten die eerst lastig waren.

IP betekent therapie op maat. Therapie die aansluit op jouw doelen en behoeften, zodat jij tot je recht komt en je optimaal kunt ontwikkelen. Klachten worden in de kern aangepakt door deze rechtstreeks te benaderen en aan te spreken (o.a. in het onbewuste), zodat je een diepe verandering teweeg brengt. Een aantal voorbeelden van werkzame technieken: actieve imaginaties/visualisaties, miniopstelling, creatief (klei, tekenen), etc.

Bij diagnoses volgens de DSM moet je denken aan labels als depressie, angststoornissen, ADHD, autisme, persoonlijkheidsstoornissen, etc.

Ze blijken irrelevant voor het kiezen van de type benadering. Jouw ervaring en doelen, jouw persoonlijkheid(sdelen) en jouw contexten zijn dat wel.

Hier legt psychiater Jim van Os het uit of bekijk de video hiernaast (of hieronder als je op je mobiel kijkt).

De cliënt wordt gezien als de expert van zijn eigen klachten en ook in het oplossen daarvan. Hoe kan dat? De therapeut begeleidt in het ontdekken van de helpende en gezonde delen van de cliënt en stimuleert tot het inzetten van die eigen (innerlijke) hulpbronnen en wijsheid. Net zoals je zelfhelend vermogen hebt bij bijvoorbeeld een schaafwond. Omdat je dus zelf leert klachten vanbinnen (en in de buitenwereld) aan te pakken en op te lossen, hoef je niet meer afhankelijk te zijn van wat niet werkt. Je zal daarom relatief veel zelf doen en ontdekken, dankzij de integratieve thechnieken, zo heb je maximaal profijt van de therapie en kan je zelfstandig verder: Jij weet het, wil het, kan het en doet het. De therapeut begeleidt.